Pierwszy udany załogowy start balonu w Japonii

Latem 1877 roku Genzo Shimadzu Sr, założyciel Shimadzu Corporation, otrzymał od rządu Kioto zadanie zbudowania balonu na wodór. W tym czasie zajmował się on produkcją przyrządów edukacyjnych z zakresu fizyki i chemii. Decyzja rządu Kioto o wystrzeleniu załogowego balonu była sposobem na podkreślenie ich poglądu, że wprowadzenie zachodniej edukacji w zakresie fizyki i chemii było jedynym sposobem na wyjście miasta ze stagnacji po utracie statusu stolicy na rzecz Tokio w 1869 roku. Jednak nigdy wcześniej w Japonii nie doszło do udanego startu załogowego balonu i nie było żadnych planów projektowych ani innych dostępnych zasobów, które mogłyby poinstruować, jak wykonać balon.

Genzo miał do dyspozycji tylko jeden rysunek balonu na ogrzane powietrze w obcym kraju. Co więcej, miał mniej niż cztery miesiące na jego zbudowanie.

Genzo miał naturalne pragnienie podejmowania wyzwań i wkrótce opracował system generatora wodoru oparty na rysunku, wykorzystując jedenaście beczek sake. Zbudowanie balonu okazało się jednak trudniejsze. Aby pomieścić ludzkiego pasażera, tkanina musiała być bardzo lekka, wytrzymała i nieprzepuszczalna dla gazów. Po wielu próbach i błędach, walcząc z czasem, w końcu rozwiązał problem, powlekając jedwabną tkaninę żywicą gumy dammar rozpuszczoną w oleju perilla. W 1877 roku 6 grudnia, załogowy balon Genzo wzniósł się na imponującą wysokość 36 metrów, wśród gromkich braw około 50 000 widzów obserwujących to wydarzenie. Ten spektakularny wyczyn, osiągnięty po raz pierwszy w Japonii, ożywił mieszkańców Kioto, a także zwiększył sławę Genzo Shimadzu Seniora.